Kırmızı Bisiklet

    Herkese merhaba.  Geçtiğimiz günlerde instagramdan biraz sohbet edip anneannemi anlattığım bir yazı paylaşmıştım. Buradan da sizinle paylaşmak istedim. Keyifli okumalar.      Bu anlatacaklarım aslında saçları ince belinde örgülü, güzel bir ağa kızı hikayesi.  Ben Adana'da doğup büyüdüm. Bir türlü kaynaşamadığım bu şehrin çiftlikleri, ağalık hikayeleri, aşkları, dertleri çokça anlatıldı. İşte biz bu hikayeleri anneannemden dinledik.  Anneannem kız kardeşlerine nazaran, annesinin dizinin dibinde bir kız çocuğu değil de daha çok babasının kızıymış. Ata biner, ben ağa kızıyım demeden babasının peşinden tarlaya bile koştururmuş. (Anneannemin bu güzel hikayeleriyle eve at alacağımız o günü hep bekledim. Oturduğumuz apartman katına at alamayacağımızı oyuncak bir atım olunca anladım.)  O dönemler ağa kızı da olsan okula gitmek öyle kolay değilmiş, hele kadın olunca işler zorlaşıyor. Ama anneannem yine de öğrenmiş okuma yazmayı. ( Hatta kendisi iki dil bilir. Yıllar yıl

    Sait Faik Abasıyanık, namıdiğer 'Adalı' edebiyatımızın önde gelen öykücülerindendir. Öykülerini Çehov tarzda yazar. Yani durum öykücüsüdür.     Öyküler genel olarak kısa yazılar olduğu için çoğu kimse tarafından kolay okunan bir tür olarak görülür. Bence aksine öyküler özellikle kısa olduklarından çok dikkat gerektirir. Öykünün duygusuna giremeden kendinizi sonuna gelmiş bulabilirsiniz.  Sait Faik okurken de zaman zaman bu duyguya kapıldım. Çünkü bana kalırsa durum öyküleri okunması ve anlaşılması daha zor bir yazın türü.  Sait Faik öykülerinde rüzgarın kokusunu, kedileri, balıkları, yelkenlileri, balıkçıları, ahlaklıyı ya da olmayanı, kahvehaneleri, şehirleri, çıkmaz sokakları ve daha nicesi biz olanı anlatır. O yüzden de okuması çok keyiflidir.  Türkçe'nin sade kullanılmasından yana olsam da Sait Faik okurken sevdiğim şeylerden biri de günümüzde hiç duymadığımız, kullanmayı bıraktığımız o kelimeleri okuyor olmak. "Hâletiruhiye" nin