Kırmızı Pazartesi

-




"Halam Wenefrida Márquez, ırmağın öte yanındaki evinin avlusunda bir tirsi balığının pullarını temizlemekle uğraşıyordu, Santiago Nasar’ın eski rıhtımın merdivenlerini inip kendinden emin adımlarla evine doğru yürüdüğünü görmüştü. “Santiago, yavrum!” diye bağırmıştı. “Neyin var?” Santiago Nasar onu tanımıştı.
"Beni öldürdüler, Wene Hala.” demişti. 
Son basamakları tökezlemiş ama hemen kendini toparlamıştı. “Hatta bağırsaklarına bulaşan toprağı eliyle silkelemek titizliğini bile gösterdi.” dedi bana Wene halam.
Sonra saat altıdan beri açık olan arka kapıdan evine girmiş, mutfağın içine yüzükoyun yığılıp kalmıştı."




    Santiago Nasar vahşice, Kolombiya'nın bir şehrinde bütün kasaba halkı tarafından öldürülür. Bütün kasaba halkı diyorum çünkü bunun olmasını aslında istemeyip cinayeti işleyeceğini bütün kasabaya duyuran Pablo ve Pedro Vicario kardeşleri kimse durdurmamış, bu cinayete göz yummuştu. Çünkü mesele "namus" meselesiydi.

    Olayın gerçekten yaşanmış olduğunu bilerek daha ilk satırlardan, suçlu olup olmadığı bile belli olmayan, Santiago Nasar'ın vahşice katledilmiş olmasının aşamalarını okumak çok acıydı. İnsanın ya da herhangi bir canlının bu kadar değersiz olmadığını haykırmak istiyor insan okurken.

"Sanki öldükten sonra onu bir kez daha öldürmüştük.” 
diyen Peder Santiago Nasar'ın otopsisinden bahsediyor ! Vahşice öldürüldüğü yetmezmiş gibi bir de korkunç otopsi sonrası bir insanın başkaları gözündeki değersizliğini tek bir cümleyle bile anlatabilmiş Marquez. Sürekli herkese kızarak ve şaşkınlık içinde okudum. Beni gerçekten etkilediğini söylemeliyim. Muhakkak bakın derim.


"Rüyasında hep ağaçlar görürdü", demişti bana annesi Placida Linero, o uğursuz Pazartesi'nin ayrıntılarını aradan 27 yıl geçtikten sonra anımsarken."






Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ben Bir Gürgen Dalıyım

-
Resim
    "Ege toprağında gencecik bir gürgendim. Beşparmak Dağları'nın ardında, küçük bir düzlükte yaşardım.Sabahtan akşama dek kuşlar uçardı tepemde, biçimden biçime giren, renk renk bulutlar uçardı." İşte böyle başlar 'Ben Bir Gürgen Dalıyım'.     Her ne kadar çocuklar için yazılmış bir roman olarak bahsedilse de ben bu büyülü masalı çocuklar için deyip geçilmemesi gerekenler arasına hatta bu listenin en başına koymak istiyorum.      Bence bir kitabın çocuklar için yazılmış olması daha büyük değerler içermesini gerektirir. Çok daha özenli yazılmalıdır. Hasan Ali Toptaş da aynen böyle yapmış. Varoluş ve yokoluşu bize anlatırkenki edebi gücüne bir de olağanüstü hayal dünyasını ekleyerek sunmuş kitabını. Bu nedenle Hasan Ali Toptaş'ın -çocuklar için demeye gönlüm razı olmasa da- çocuklar için bir kitap yazmış olması büyük bir şans. Bu nedenle çocukların muhakkak okuması gerektiğini düşünüyorum. Sayfalarının renkleri, illüstrasyonlar hem onlara kitabı
Devamı

Kemal Tahir - Yorgun Savaşçı

-
Resim
   Başlıktan da anlayacağınız gibi bu gün Yorgun Savaşçı romanıyla ilgili bir değerlendirme ve bilgi yazısı paylaşıyor olacağım. Bu roman benim için pek çok önem taşımakta. Öncelikle blogumda yayınladığım ilk kitap incelemesi olması sebebiyle elbette ki.  Fakat bende bir öncesi var.    Bu romanı üniversite 3.sınıftayken okumuştum. Siyaset Bilimi öğrencileri bilirler; bize genelde ders kitapları, çeviri makaleler vs.ler dışında bir de öneri romanlar okutulur. En azından bizim öyleydi J Bu romanı çok zor bir hocanın dersinde okuyorduk ve yani kimse umursamıyor ben deli gibi altını bir defa çiziyorsam üç defa cetvelle falan çiziyorum o derece önemsiyorum. O ara da erkek arkadaşım İstanbul’a gitmemiz için planlar yapıyor, ben de ilk kez adalara gideceğim çıldırıyoum mutluluktan ama bir yığın da okumalar birikmiş...  E ne yaptım ? Gittim ! Tabi yalnız gitmedim, yanıma romanımı da alarak gittim. Son sayfalarını dönüş günümüzde Bebek’teki Starbucks’ta okudum.(Aşağıdaki fotoğraf da orad
Devamı

Bizim Büyük Çaresizliğimiz (Film)

-
Resim
"İki yakın arkadaşın aynı kadına aşık olması ve kahvaltıda peynirin üzerine reçel sürebilme iştahı." *Spoiler içerir. Imdb: 6.9     Hepinize merhaba,     2018’de okuyup sevdiğim kitapları instagram hesabımda yeniden paylaştığım bir seri başlattım. Dün de “Bizim Büyük Çaresizliğimiz” kitabındaydı sıra. Okuyup çok beğendiğimi yazdığımda mutlaka filmini de izle diyen çok kişi olmuştu ama bir türlü fırsatını bulamamıştım. Dün hazır paylaşmışken filmini de izleyeyim dedim.     Oldukça dingin ve huzur içinde ilerleyen bir filmdi. Benim için Ankara’da geçiyor olması bile filmin fazlasıyla büyüleyici olmasına yetiyor aslında. Kitabın filme uyarlamalarında ben karşılaştırmamayı genellikle tercih ediyorum ama bu defa yapmadan edemedim bir türlü. Kitabı bir yıl önce okumuş olmama rağmen hayalimdeki Ender ve Çetin dostluğu netliğini koruyor. Kitabı okurken aralarındaki sıcaklık, dostluk daha fazlaydı sanki. (Ya da ben öyleyken daha mutluydum.)  Karakt
Devamı